بلاگفا
با همه ی بی رحمی هایش یک چیزی دارد که بقیه ی سرویس های وبلاگ دهی ندارند، حسِّ خوبِ بودن، ما وبلاگ نویس ها، نود درصد، برای اولین بار آنجا نوشتیم، برای اولین بار آنجا خوانده شدیم، برای اولین بار آنجا دیده شدیم، ذوقِ داشتنِ اولین کامنت، رفرش کردنِ صفحه، ذوق تغییر قالب و ذوقِ نوشتن، همه ی همه ی اولین ذوق هایمان آنجا بوده.
من هیچوقت معنای امنیتِ بیشترِ بیان نسبت به بلاگفا را نفهمیدم، بیان و خیلی سرویس های دیگر کنارِ هر کامنت برایت آی پی شخص را ردیف میکنند. به تفصیل و دقیق میگویند که این شخص از کجا به وبلاگ شما آمده، یا مثلا خیلی چیزها را میشود توش خیلی راحت تر از بلاگفا تغییر داد، اینجا امکان ندارد مطلبی که دو ساعت برای نوشتنش وقت گذاشته ای یهو بپرد، ولی توی بلاگفا امکان دارد بپرد، وبلاگ های بلاگفا را راحت میشود هک کرد، آی پی آدم ها تویِ بلاگفا مشخص نیست، نظرات اینجا مثل بلاگفا خورده نمیشود، ولی بلاگفا یک چیزی دارد که با همه ی گاف هایش دوست داشتنی ست، و آن همان "حسِ خوبِ بودن" است.
بلاگفا حس بودن میدهد، حس وجود داشتن. بلاگفا یک چیزهایی دارد که تجربه و لمسِ دوباره اش در هیچ سرویس وبلاگ دهی ممکن نیست. دارم به برگشتن فکر میکنم، این فکر جدی ست.
