عمر مفید
شنبه, ۹ دی ۱۳۹۶، ۱۰:۳۱ ق.ظ
لپ تاپی که با آن می نویسم، هفت ساله است، ولی به اندازه ی بیست سال کار کرده، انقدر که چند روز پیش یک دفعه خاموش شد. رفت بیمارستان و برگشت، مشکل پیش آمده استفاده ی بیش از حد از قطعاتی بود که عمر مفیدشان سه الی چهار سال است. ولی من انقدر با این رفیق همیشه همراه راحتم که دوست ندارم تعویضش کنم. حتی دوست دارم اگر قرار شد عوض شود یکی عینِ همین را بخرم، بس که با همه ی سنگینی و بد باری اش همراه بوده و خوب.
اتفاقی که برای لپ تاپ افتاده باعث شد فکر کنم، آدم ها هم عمر مفید دارند یا نه؟ بنظرم عمر مفید دارند. می دانید چرا؟ چون آدم ها تغییر می کنند. نمی شود یک نفر طی دو سال همانی باشد که قبلا بوده. آدم ها به سمتِ مثبت یا منفی میل می کنند و این یک مساله ی انکار ناپذیر است و آدم هایی می توانند با هم بمانند که هر دو به یک سمت در حال میل کردن باشند. اگر شما به سمتِ مثبت میل می کنید ، طرفتان (دوست، همسر، و ...) امکان ندارد به سمتِ دیگری میل کند. شما قطعا رویِ هم تاثیر می گذارید این یک اصل ثابت شده است (بروید در مورد اصل پاولی سرچ کنید) و امکان ندارد هر کدام به سمتِ مخالف میل کنید و با هم بمانید. تکرار می کنم، امکان ندارد، شما بالاخره یک جایی از هم جدا می شوید، بدونِ اینکه کوچکترین آسیبی به هر کدام برسد. (اصراری هم به پاسخ دادنِ به نظرهای مخالف ندارم چون مطالعه کرده، تجربه کرده و به نتیجه رسیده ام).
پ.ن: بعضیا همیشه دوست دارند مخالفت کنند. ببینید، این که شما اعتراض کنید و پیگیری کنید که مثلا رییس کشورتون یا مربی تیمتون به نظرات شما احترام نمیذاره رو درک می کنم ولی شما به راحتی می تونید یه وبلاگ رو نخونید، چرا اصراااااار دارید مخالفت کنید؟ شما که نمی تونید من رو قانع کنید نظرتون رو بپذیرم (ئ) یا مثلا نظرِ مخالف من یا نظرِ مخالف شما چه تاثیری در زندگی هر دومون داره؟ پس چرا اصرااااااار دارید که مخالفت کنید؟ اصلا چرا چیزی که اذیتتون می کنه و باهاش مخالفید رو می خونید؟ چرا واقعا؟ برام سواله جداً. من واقعا برای مخالف و موافق احترام قائلم چون همه بالاخره انسانیم و در مقابل خدا صاحب احترام، ولی جانِ من وقتی نوشته های اینجا آزارتون میده چرا می خونید؟ اگر نویسنده بنظرتون خیلی بده ، چرا دنبالش می کنید؟
پ.ن: اون ئ اون وسط رو دخترک یه لحظه اومد تو بغلم و نوشت و منم دلم نیومد پاکش کنم : )
اتفاقی که برای لپ تاپ افتاده باعث شد فکر کنم، آدم ها هم عمر مفید دارند یا نه؟ بنظرم عمر مفید دارند. می دانید چرا؟ چون آدم ها تغییر می کنند. نمی شود یک نفر طی دو سال همانی باشد که قبلا بوده. آدم ها به سمتِ مثبت یا منفی میل می کنند و این یک مساله ی انکار ناپذیر است و آدم هایی می توانند با هم بمانند که هر دو به یک سمت در حال میل کردن باشند. اگر شما به سمتِ مثبت میل می کنید ، طرفتان (دوست، همسر، و ...) امکان ندارد به سمتِ دیگری میل کند. شما قطعا رویِ هم تاثیر می گذارید این یک اصل ثابت شده است (بروید در مورد اصل پاولی سرچ کنید) و امکان ندارد هر کدام به سمتِ مخالف میل کنید و با هم بمانید. تکرار می کنم، امکان ندارد، شما بالاخره یک جایی از هم جدا می شوید، بدونِ اینکه کوچکترین آسیبی به هر کدام برسد. (اصراری هم به پاسخ دادنِ به نظرهای مخالف ندارم چون مطالعه کرده، تجربه کرده و به نتیجه رسیده ام).
پ.ن: بعضیا همیشه دوست دارند مخالفت کنند. ببینید، این که شما اعتراض کنید و پیگیری کنید که مثلا رییس کشورتون یا مربی تیمتون به نظرات شما احترام نمیذاره رو درک می کنم ولی شما به راحتی می تونید یه وبلاگ رو نخونید، چرا اصراااااار دارید مخالفت کنید؟ شما که نمی تونید من رو قانع کنید نظرتون رو بپذیرم (ئ) یا مثلا نظرِ مخالف من یا نظرِ مخالف شما چه تاثیری در زندگی هر دومون داره؟ پس چرا اصرااااااار دارید که مخالفت کنید؟ اصلا چرا چیزی که اذیتتون می کنه و باهاش مخالفید رو می خونید؟ چرا واقعا؟ برام سواله جداً. من واقعا برای مخالف و موافق احترام قائلم چون همه بالاخره انسانیم و در مقابل خدا صاحب احترام، ولی جانِ من وقتی نوشته های اینجا آزارتون میده چرا می خونید؟ اگر نویسنده بنظرتون خیلی بده ، چرا دنبالش می کنید؟
پ.ن: اون ئ اون وسط رو دخترک یه لحظه اومد تو بغلم و نوشت و منم دلم نیومد پاکش کنم : )
میخوای بده هدی یه پست جدا بنویسه برامون :)