معمولا وقتی به کسانی که باهاشون سر و کار دارم میگم: "نقاشی بکش، خطاطی کن، کاردستی درست کن و ..." اولین و بیشترین پاسخی که میشنوم اینه: "من از بچگی استعداد نقاشی نداشتم". حالا کافیه موقع حرف زدن با تلفن یه خودکار دم دستِ همین آدم بذاری، شروع میکنه به خط خطی کردن و گل و بلبل کشیدن ولی خب چون کج و کوله درمیاد و نمیتونه تابلویی مثلِ ضامنِ آهوی استاد فرشچیان خلق کنه اسم خودش رو میذاره بی استعداد.

مساله ی بعدی اینه که وقتی تشویقشون میکنم به نقاشی کردن با هر شکل و طرح و وسیله ی دم دستی، به این نتیجه میرسن که باید در اسرع وقت برن کلاس ولی چون بخاطرِ دانشگاه و کار و ... وقت ندارن، پس کلاً بیخیالِ نقاشی کشیدن میشن.

اما لازم است بدانید که:

نقاشی کردن در خانم ها و خطاطی در آقایان موجب رشدِ خلاقیتشون میشه، رشدِ تفکرِ خلاق فقط به معنی این نیست که در آینده بتونید استیوجابز یا بیژن پاکزاد بشید یا مثل استاد شجریان چند نوع ساز موسیقی ابداع کنید. داشتنِ تفکرِ خلاق به شما کمک میکنه بدونید وقتی همسرتون برای هزارمین بار عصبانی به خونه اومده چیکار کنید، داشتنِ تفکرِ خلاق به شما کمک میکنه وقتی برای صد هزارمین بار کودکتون ازتون وسیله ای رو میخواد که مناسب سنش نیست، چه جوابی بهش بدید، داشتنِ تفکرِ خلاق به شما کمک میکنه اگر سنِ ازدواجتون رفته بالا یا قصدِ ادامه تحصیل ندارید تویِ مهمانی های خانوادگی چطور ناراحت نشید و چطور طرفِ مقابل رو اصطلاحاً بپیچونید که هیچ ناراحتی این وسط پیش نیاد، داشتنِ تفکرِ خلاق به شما کمک میکنه بدونید وقتی همسرتون به جای نیم کیلو گوجه فرنگی با یه جعبه گوجه فرنگی اومده خونه به جای داد و هوار راه انداختن و عصبانی کردنِ خودتون و همسرتون چیکار کنید، داشتنِ تفکرِ خلاق به شما کمک میکنه بدونید چطور وقتی حوصله ی خرید رفتن با همسرتون رو ندارید از زیرش در برید طوری که نه اون ناراحت بشه نه شما عذاب وجدان بگیرید، داشتنِ تفکرِ خلاق به شما کمک میکنه اگر واقعا رفتن به مجلس یا مهمانی ای رو مناسب نمیدونید چطور دعوت رو رد کنید که این وسط فرسایشی ایجاد نشه.

پس لطف کنید یه خودکار بردارید و نقاشی و خطاطی رو شروع کنید تا بتونید خلاقیتِ خودتون رو تقویت کنید.