به جز گریه :: انارماهی

به جز گریه

شنبه, ۱۸ ارديبهشت ۱۳۹۵، ۰۱:۰۸ ب.ظ

گاهی مجبوری بکشی کنار، یعنی دقیقا بنشینی گوشه ی دنیا و ببینی چه پیش می آید. این خود را کنار کشیدن خیلی وقت ها راحت است، یعنی دقیقا تا قبل از اینکه شما هیچ نقشِ جدی ای را به دوش نمیکشید خیلی راحت میتوانید خودتان را بکشید کنار و همه ی تویِ سر هم کوبیدن های آدمها را فقط از دور تماشا کنید و دلتان خوش باشد به اینکه نمکِ رویِ زخم کسی نیستید و معرکه را آتش بیاری نمیکنید.

اما

دنیا همیشه بر یک مدارِ ثابت نیست. میگردد و میگردد و شما را میاندازد وسطِ معرکه. حالا شما هنوز همان آدمِ کنار کشیده ی همیشه هستید که بقیه دورِ شما جمع شده اند و همه ی کاسه کوزه ها را تویِ سرِ شما میشکنند. شما شده اید بهانه ای برای سوختن و شکستن و تمام کردن و گیجِ گیجِ گیج از این معرکه خودتان را به در و دیوار میکوبید برای رهایی ... برای اینکه نمیدانید چه کرده اید که مستحق چنین قفسی باشید ... نمیدانید چه شده ... .

در این لحظه ها باید چه کار کرد؟ وقتی همه سرِ بهانه ای که از شما ساخته اند تویِ سر هم میکوبند در حالی که شما بی تقصیرِ بی تقصیرید باید چه کار کرد؟

۷ ۰
۹۵/۰۲/۱۸

انارماهی : )

از اینجا که منم

۱۸ ارديبهشت ۹۵ ، ۱۸:۳۸

فاطمه دریایی

من اینجور وقت ها وارد فاز سکوت مطلق می شم!
اگه آقایی باشه هم حرف زدن باهاش آرومم می کنه، دیگه خدا به دادِ وقتی برسه که با آقایی دعوام بشه!

۲۰ ارديبهشت ۹۵ ، ۱۹:۱۴

افق نو

باید دلُ دریا کرد ، شبیه مولا علی (ع) ، بشنوی و دم نزنی و سکوت کنی و تنها در خلوتت سر چاه خودت قصیده های جانسوزت را بسرایی و اشک بریزی بر چاهی که پر می شود از ناله های شبانه

، گاهی انسان باید خالی بشه ، خالیِ خالیِ خالی ، تا دوباره از خوبی ها و روشنی های خدا پر بشه ، چون می گذرد غمی نیست ، ان شاالله خیرباشه خواهر بزرگوار

بنده حقیر دانش و مهارتی ندارم که بخوام بنویسم که راهگشا باشه ، اما دعا می کنم ، دعای گشایش :)

۲۴ ارديبهشت ۹۵ ، ۰۷:۴۶

سید .م

خدا رحمت کند چشم های بازی را که می بینند بی ثباتی دنیا و تحوّلاتش را و آزادی و اراده و اختیار انسان را که نشانش تحوّل رفتار او و گاه، ظلم های اوست و با این دو می رسد به ضعف اهداف انسان که رهایی و آزادی از قفس دنیاست. چرا که با آن تحوّل و این اختیاری که پستش ظلم هم می تواند باشد، امنیتی مستقرّ و ثابت نخواهیم داشت که راحتی را برای مومن در دنیا محال دانسته اند، همان ها که خود مدیریت عالم را به دست دارند.

استعدادهای آدمی هدفی بزرگتر از رفاه و امنیت و آزادی و رهایی را می خواهد...

این است سرّ روزمرّگی و خستگی آدمی و بی تحرّکی و رکودش...

۳۰ ارديبهشت ۹۵ ، ۱۶:۱۸

رند پارسا

دعوت دیگران به آرامش

تمرین خویشتنداری

توضیح منطقی و به دور از هیاهو و جار و جنجال کردار خود

پرسش از راز ابهام دیگران:

الف) پی بردن به خطای خود و حق به جانب دیگران بودن>>>>پوزش و جبران خطای غیر عمدی

ب) پی بردن به خطای دیگران و بی گناهی خویش>>>> سعی در قبولاندن محترمانه این خطا بدون توقع عذرخواهی دیگران از ما

ج) خطای دیگران و اصرار ایشان بر خطای شما و بی گناهی توام با مظلومیت شما>>>> تمرین کظم غیظ، توکل بر خدا (خدا ناظر است)، تقدم مصالح خانوادگی و غیره بر حس مظلومیت فردی، درس آموزی از اینکه همیشه دیگران آنگونه که ما می خواهیم نیستند!

چیزی که من عامل به آنم را عرض کردم.

بسته به شرایط و مقتضیات مختلف، توصیه ها هم فرق می کند.

این هنر «مدیریت زندگی» است که دیگر خودش را باید در شما نشان دهد.

بسم الله

به جز گریه

از اینجا که منم

نظرات (۹)

ارسال نظر