بچه شیعه نباس بره زیر بار ظلم

اون روی سکه ی آدمایی که میرن زیر بار ظلم اینه که ظلم میکنن  داخل پرانتز: این ظلم هم میتونه به خودشون باشه هم به دیگران

آدم باس به حرفِ یکی بلخره تو زندگی ش گوش کنه

اون روی سکهء آدمایی که از هیچ کسی حرفـ ـشنوی ندارن ، اینه که هیچوقت نمیرسن به جایی که کسی یا کسانی ازشون حرفـ ـشنوی داشته باشن

[عنوان ندارد]

اون روی سکهء فهمیده بودن ، نفهمی کردنه ...یه سری از آدما توی هر شرایطی فهیم هستن ، یه سری از آدمام توی هر شرایطی نفهم هستن ، شرایط آدما رو تغییر نمیده ، فقط شکل فهمیدگی و نفهمی شون رو عوض میکنه .اگر جزو دستهء دوم هستیم خیلی سریع خودمون رو تغییر بدیم .

آدمها کنار همن تا با هم تعامل کنن نه که رفتار زشت هم رو تحمل کنن

اون رویِ سکهء آدمهایی که از تذکر دادن به دیگران اجتناب میکنن با این دلیل که : خب ناراحت میشه اگر بهش بگم اینه که ناراحت میشن اگر یکی اشتباهات خودشون رو بهشون تذکر بده ...پیوست :ایهاالمخاطبون ، ده روز از سال رو میریم برای امامی زار میزنیم که خودش و خانواده ش رو آوارهء کوه و بیابون کرد و در نهایت جان مقدس خودش و خاندانش رو فدا کرد که امر به معروف و نهی از منکر رو احیا کنه ... نه امام حسین علیه السلام فقط ده روز از سال [نعوذباالله] تاریخ انقضا داره نه حرفهاشون دیگه برای زمانِ ما کهنه شده ... ترجمه متنِ نامهء امام حسین علیه السلام به برادرشان محمد حنفیه ، ازمقتل الحسین مقرم , ص 156 به نقل از مقتل خوارزمی , ج 1 ص 188 و مقتل العوالم , ص 54 به نام خداوند بخشنده مهربان . این وصیت حسین بن علی به برادرش محمد بن حنفیه است . همانا حسین شهادت می دهد به وحدانیت خدا و به رسالت محمد که از طرف خدا به حق آمده و شهادت می دهد که بهشت و جهنم حق است و شکی در برپایی روز قیامت نیست و خداوند همه مردگان را زنده خواهد کرد. خروج من بر یزید برای ایجاد فتنه و فساد یابرای سرگرمی و خودنمایی نیست , بلکه برای اصلاح امور امت جدّم رسول خدا است . من تصمیم گرفته ام امر به معروف و نهی از منکر کنم و از سیره و روش جدّم و پدرم علی بن ابی طالب پیروی کنم . اگر کسی دعوت به حق را پذیرفت , خداوند سزاوار به قبول آن است . اگر کسی آن را نپذیرفت , صبر خواهم کرد تا خدای متعال میان من و این جماعت داوری کند و او بهترین حکم کنندگان است . این وصیت من است به تو ای برادر, و توفیقی نیست مگر با کمک خدا. توکل بر او می کنم و به سوی او انابه می نمایم .

خدایا شرمنده

اون رویِ سکهء آدمایی که توی رفتار و منشِِ دیگران خیلی ریز میشن و تفاسیر درست یا غلطی از رفتارِ اونها به ضرس قاطع ارائه میکنند و پافشاری که الا و بلا این رفتارِ فلانی یعنی همین و من میدونم ولاغیر ،اینه که ناخودآگاه دچارِ سهل گیریِ مزمن میشن روی رفتار و منش و حتی نوع عباداتِ خودشون ...

: )

روی دیگهء سکهء آدمهایی که از کارهای خیرِ کوچیک خیلی شاد میشن ، برای مثال نشوندن لبخند روی لبهای یک مومن ولو با یک شوخیِ متین اونها رو شاد میکنه ، اینه که ، از گناه های کوچیکی که میکنن خیلی ناراحت میشن ولو به قدرِ ذره ای باشه .

آهای آدمای "همش تقصیر منه" ...

روی دیگهء سکهء آدمهایی که هرچی میشه رو میندازن تقصیرِ خودشون و خودشون رو منشا بدی ها و مشکلات میدونن ، اینه که هر اتفاق خوبی هم توی این عالم بیفته رو از ناحیهء خودشون میبینن و این باعث کبر و غرورشون میشه .

شیطان با ما مَسَله دارد ...

رویِ دیگهء ناراحت شدن از حرفهای عوام الناس ، غرق سرور و شادی شدن از مدح و تملق هاشون هست .