روز بیستم: بس نیست؟

باور کن، قبول کن، بپذیر که مدل مو و رنگ فرش و تعداد لامپهای لوستر خونه ی مردم به تو ربطی نداره. انقدر در مورد فرق سر تا نوک پای مردم نظر نده.

روز چهاردهم: مطمئن باش

حرف نزدن خیلی سخته، ولی تحملِ رنجِ بعد از حرفِ بی ربطی که از دهنت درومده سخت تره.

روز سیزدهم: راست میگه

بابابزرگم همیشه میگه: اگر میخوای حرفت رو بشنون، زیاد حرف نزن.

روز دوازدهم: زنده میمونی

همیشه نباید موضوعی برای حرف زدن داشته باشی. گاهی سکوت کن. حرف نزن. این هنر نیست که هی سوال بپرسی، هی دخالت کنی، هی ماجراهای مختلف تعریف کنی، هی هی هی حرف بزنی.

روز یازدهم: یادگاری از رسول

اینکه گفته شده با هرکس باید به اندازه ی درک و فهمش حرف زد، به معنی این نیست که اگر کسی بی ادبی کرد تو هم بی ادبی کن. رسول الله هرگز به دور از ادب با عربِ جاهلیت حرف نزد.

روز نهم: دقّت کن

هیچ آدمی نمیتونه یه راهنمای تمام و کمال برای تو باشه. پس قبل از اینکه سفره ی دلت رو پیش هر کسی باز کنی برو سراغ اهلش، برو سراغ ائمه ی معصومین و رسولان الهی. هیچ اتفاق خاصی هم که برات نیفته حداقلش اینه که رازت رو با آدم هایی که نمیدونی ظرفِ وجودیشون زیرِ بار درد و دلِ تو پر میشه یا نه، در میون نگذاشتی.

روز هشتم: حتّی

گاهی حتی یه سوال ساده ی ساده ی ساده مثل: "روزه ای؟" انقدر برای طرف مقابل شخصیه که ممکنه بخاطرش دروغ بگه.

پس لطفا قبل از هر سوالی حسابی فکر کن.

روز هفتم: و لاتجسسوا

وقتی که از سادگیِ طرفِ مقابلت استفاده میکنی و دوپهلو حرف میزنی که از زیر زبونش حرف بکشی و منظور واقعی ت رو پشت کلماتِ دیگه ای پنهان میکنی، دقیقاً شدی مصداق بارز تجسس در امور.

روز ششم: زرنگی

وقتی حرفی رو نصفه میزنی با این هدف که به طرفت گِرا داده باشی و مثلا از حریم خصوصی ت مراقبت کرده باشی و بعد هم از ادامه دادنِ صحبت خودداری میکنی، در تمامِ غیبت ها و تهمت ها و تفکراتِ بدی که به واسطه ی حرف زدنِ نصفه نیمه ی تو، تو ذهنِ طرفِ مقابل شکل میگیره، شریکی، فکر نکن با نصفه نیمه گفتن یک قضیه از غیبت کردن جلوگیری کردی.

روز چهارم: ممنوعه

بعضی حرفها، مثل منطقه ی ممنوعه س. قبل از هر سوالی فکر کن. اگر دوست نداری از خودت پرسیده بشه، از دیگری هم نپرس. آدما رو تو موقعیت سخت پاسخ دادن به سوال های شخصی شون قرار نده.

روز دوم: فکر

بهتره به جای ایییین همه نالیدن از زندگی با این توجیه که: "وقتی با یکی حرف میزنم سبک میشم"، یه کم به حقیقتِ زندگی مون فکر کنیم و باهاش نجنگیم.

چهارشنبه نویسی سی و هفتم: خواب

روز اول: حرف

موقع به زبون آوردن هر حرفی، یه کم فکر کن. فقط یه کم. ببین گفتنِ این حرف چیزی رو تو این عالم جابجا میکنه یا نه. اگر نه، نگو