یک چیز را خیلی خوب از این دنیای کوفتی یاد گرفتم، آن هم اینکه آدمِ تشنه وقتی آب میخواهد، همان لحظه آب میخواهد نه یک دقیقه ی بعد.

نمیدانم چرا مایِ آدمیزاد عادت داریم هی به تاخیر بیندازیم تقاضای خلق الله را. مرد/زنِ مومن وقتی یک چیزی ازت میخواهند، وقتی کارشان گیرِ دست های توست، انجام بده، این دنیا لعنتی تر از آن است که بخاطرش لج کنی اما آن دنیا ... امان ... امان از آن دنیا.

+ کم کم دارم فکر میکنم میشود از بعضی آدم ها نگذشت، دارم فکر میکنم چرا نباید از کسی کینه به دل داشت؟ چرا باید همه را بخشید؟ چرا؟ واقعا چرا؟