یک وقتهایی توی این دنیا دلت میگیرد، نه که فقط بگیردها، میچسبد، انگار هرچه میخوری جایی بین معده و گلو میماند، بین دنیا و آخرت هروله میکنی، نمیدانی چه میخواهی و میدانی، داد میزنی و سکوت میکنی، اشک میشوی و خشم میباری، هوار میکشی و صدایت به گوش خودت هم نمیرسد، با توام معصومه، بکوب، محکمتر به سینهی دنیا بکوب، حقت را که نمیدهد، ولی زیر بارش خم نشده ای.

*در تنگ دیگر شور دنیا غوطه ور نیست-فاضل نظری