" فَاءِذا سَوَّیتُهُ وَ نَفَختُ فیهِ مِن رُّوحی فَقَعُوا لَهُ سَجِدیِنَ " سورهء حِجر ، آیهء بیست و نه ترجمه آیه از شیخ حسین انصاریان : پس چون او را درست و نیکو گردانم و از روح خود در او بدمم ، برای او سجده کنید .چند آیهء قبلی اشاره داره به نحوهء خلقت جن و انسان که جن رو از آتش آفریدند و انسان رو از گِلی خشک و متعفن و تیره رنگ و لجن مانند . خدا چرا داره اینطوری شرح میده که انسان رو از چی آفریده ؟ برای اینکه بگه حضرتِ انسان جان تو ، بدونِ روحِ من ، هیچی نیستی ، یه گِلِ خشکِ متعفنِ تیره رنگِ لجن مانندی ، و اگر قرار شده که ملائکه به تو سجده کنند برای اینه که من از روحِ بزرگ و نامتناهی خودم به تو بخشیدم .حالا ، حضرتِ انسان جان ، آبروی خدا رو نبر ، توی روحِ خدا ، صفاتِ خدا به تو منتقل شده ، میتونی ستار باشی پس باش ، میتونی غفار باشی پس باش ، میتونی محسن باشی پس باش ، میتونی حنان باشی پس باش ، ... ولی حواستُ جمع کن ، چون میتونی دروغگو هم باشی ، میتونی حسود هم باشی ، میتونی پست باشی ، میتونی کینه ورز باشی ، چون اختیار داری حضرتِ انسان ، .. ولی اگر این موردهای دومی باشی ، تبدیل میشی به یه گِلِ خشکِ متعفنِ تیره رنگِ لجن مانند ...