شدیدن به دو واژهء "شوریدگی" و "درخودگوریدگی" فکر میکنم و نمیدانم کدام یک وصف الحالِ من است . آنچه مسلم است ، شوری ست که در وجودم مثل گره های تویِ موهای وِز دخترکِ پنج ساله ای گوریده شده ."سفر" واژهء مناسبی ست برای سالی که گذشت و "کوچ" جایگاهِ قشنگی ست برای کسی که محبت را پلکانی میکند برای صعود و "کوه" تجلّی زیبایی ست از آدمی ، آنگاه که مهر و ایمان و عطش را در جامی یک نفس بنوشد .+ حلال کنید که برای آنکه خدایِ منتقمِ جبّار را دارد ، شایسته است که حلال کند .