راستش حرفی برای گفتن ندارم ، این چند وقته که گرد و خاک و گل و لای نشسته به سر و صورتِ اینجا ، مشغولِ سرماخوردگی و مطالعه و خانه داری و sms بازی و ولگردی و تفکر و گناه و عجز و لابه به درگاهِ خدا و امیدِ عفو و زیر سیبیلی رد کردنِ دستوراتِ الهی و اینها بودیم ، ابوطیاره که شما امروزی ها لپ تاپ خطابش میکنید ، راهی اتاق عمل شده بود ، یادمان رفته بود بگوییم چه مدل دارویی به این بچه میسازد از اتاق عمل که برگشت رفت توی کما ، الان هم توی کماست ولی ما با پر رویی تمام داریم ازش استفاده میکنیم تا تنبیه شود و دیگر خراب نشود ، ... چهلمین پست یعنی چهل منزل را ما با هم بودیم ، با هم گفته ایم با هم خندیده ایم ، با هم فغان کرده ایم و الخ ... حالا شما بگویید ، بعد از این چه کنیم که این کوچنامه را سرانجامی خوش باشد ؟چه کنیم که فراز و فرودهایی که تا کنون در روندِ نوشتاری کوچنامه داشته ایم به حداقل برسد ؟شما چه جور پست و چه مدل مطلبی را بیشتر میپسندید ؟این مدت حس نکردید که نویسنده دارد توی کلمات فقط و فقط رخ نمایی میکند که ایهاالناس من فلانم و بهمانم ؟در این چهل منزل چیزی بود که برویم سراغ چهل منزلِ دوم و امیدوار باشیم یا باید همینجا درش را تخته کنیم ؟حس نکردید کنار هم قرار گرفتن این همه اصولِ اخلاقی و مذهبی و ... میتواند حالتان را بهم بزند ؟اصلن هیچوقت دلتان نخواست نویسنده را فحش بدهید که به تو چه که ما چجوری فکر میکنیم هی طق طق تفکر میگذاری برایمان ؟ ...به این سوالها جواب دهید لطفا و هر آنچه دلتان میخواهد بگویید تا نویسنده بداند زین پس چه کند .