یه آدمایی توی دنیا هستن ، نمیدونم نمازشب میخونن یا نه . مقید به اعتکاف و دعای ندبه و دعای کمیل هستن یا نه . انفاق میکنن یا نه . نمیدونم بعد از هر نماز تسبیحات حضرت زهرا رو میگن یا نه . نماز قضا دارن یا ندارن . نمیدونم نمازجمعه شون ترک میشه یا نمیشه ... نمیدونم واقعن مستحبات رو انجام میدن یا نمیدن ... ولی "صبور" اند .صبوری فقط به اینکه وقتی عزیزت مرد خیلی عجز و لابه نکنی نیست . صبوری فقط به اینکه وقتی پول نداری از دیوار مردم نری بالا یا چشمت به دستِ این و اون نباشه نیست . صبوری فقط به اینکه موقع بلا خدا رو یادت باشه نیست . صبوری فقط به این معانی عامیانه نیست .صبوری به اینم هست که قضاوت نکنی ، اجازه بدی و فرصت بدی خودشون رو برات شرح بدن ، فرصت بدی برات حرف بزنن ... صبوری به اینم هست که صبر کنی تا فرصت داشته باشند .